Jahrestag: Vater der Horrorliteratur – Edgar Allan Poes schauriger Tod

Zoals de Amerikaanse schrijver Edgar Allan Poe over het jaar 1849 in Richmond schreef over de toekomst, nadat de Schöpfer zo dankbaar was geweest, waren zijn gedachten helder. De mens brengt een week achtereen 250 kilometer verderop door in de stad Baltimore, met alcohol of droge drankjes, die in de toekomst verkrijgbaar zijn. Der zo elegante Mann was in zerschlissene, voor Schmutz staarde Sachen kleidet – die nicht ihm gehörten.

Poe (1809-1849) begon op de ochtend van 7 oktober aan 175 jaar plezier. Was ik in de Tagen seines Verschwindens brederfahren ist, ist bis heute nicht sicher cleared. Waar ligt Straßenraub? Geriet Poe is in één kamer Wahlkampf in de Handskrupelloser en brutaler Stimmenfänger, die meer van zijn werk zal genieten? De Star Gang was niet duidelijker over begrip, maar het was duidelijk.

Urknall des Krimis

Dichters die de stof voor een van hun eigen detectives hebben gevonden, hebben allebei Gattungen bedankt aan de wereldliteratuur van de grote Amerikaner. Het werk heeft betrekking op de detectiefiguren die niet in de popcultuur voorkomen. Het enige wat u hoeft te weten is de uit 1841 geredigeerde Kurzgeschichte «Der Doppelmord in der Rue Morgue», een kunstgeschiedenis van de misdaad.

Probeer eens een fiktionele fout te maken met een detective. Ook is de „Detectie“ zelfbewust, dankzij de Franse taal eerst in het Engels en daarna in de internationale taal. Hij hield Auguste Dupin in de oorlog met het prototype van de analytische Ermittlers, de Ur-Ahn von Sherlock Holmes en anderen.

“Poe was een meester in het effect, er waren observaties van de figuren en beelden van angst, van de verhalen, van de beelden en steigers die hen omringden”, schrijft de literatuurwetenschapper Wolfgang Martynkewicz in zijn eigen lezing van Poe-Biography. „Degene die een goochelaar speelt met het plezier van het leven, die niet steeds meer esthetisch geïnspireerd is, zonder te hoeven leven zonder te leven.“

Geschichten wie Alpträume

Poe schuf Geschichten wie Alpträume,berichtet from der Ich-Perspektive. In «Das verräterische Herz», der Erzähler seinen Mord an einem alten Mann. Het motief: er is een anomalie, er staat een huis op de grond. Lange tijd is er een nacht voor een nacht met een geweldig leven, beobachtet den Mann still – und kann Ihn yet nicht öten, weil die Augen des Lafenden geschlossen. Aan het einde van de dag is er een nacht in de frisse lucht. Eine Stunde belauert er das Opfer in der Dunkelheit: «Ik was bij bewustzijn, was mijn oude man sterk, en haatte Mitleid met ihm, obwohl ich im Herzen lachend.» Schließlich leuchtet der Erzähler dem Mann ins Gesicht, sieht das Auge, tötet. En ze zijn nog gruwelijker in het verhaal.

De andere twee verhalen zijn helemaal geen kwestie van perceptie, waardoor een mens sadistisch wordt: in ‘Das Fass Amontillado’ sluit de Erzähler een gevoel van vriendschap en geluk op in een levensveranderende relatie, die ook een bron van stress voor het leven. Was da bloß passionrt een signaal? Draadloos is niet mogelijk. Gerade diese Lückentechnik power guten Horror aus, wie ihn auch Poes Schauergedicht «The Raven» kraftvoll ausstrahlt („Sprach der Rabe: Nimmermehr“). Seine Erben HP Lovecraft en Stephen King sterven opnieuw.

Binnen drie minuten begraven

Nur am Rande sei erwähnt, is het gedichtenidee van een mondfahrt in «Das unvergleichliche Abenteuer eines gewissen Hans Pfaall» als een voorbeeld van het genre Science Fiction gelten kann. Als de krachtigste Amerikaanse klassieker en de meest geleerde Amerikaanse schrijver van de 19e eeuw. Jahrhunderts hat der Anglist Hans-Dieter Gelfert einmal Poe bezeichnet.

Laat ons ook weten dat je altijd welkom bent: jouw genie leeft nu een leven van 40 jaar. De overgave zal slechts drie minuten duren voordat de Montagnachmittag in werking treedt. De Trauergemeinde – in de Wesentlichen Poes engste familie – is met acht Leuten zo klein, dat de Pfarrer auf a Predigt verzichtete. Küster George W. Spence herinnert zich: «Als er een dunkler en düsterer Tag was, was dat nog steeds niet het geval, maar het was een genot om te schilderen en te bedrohlich.»

© dpa-infocom, dpa:241006-930-252713/1