Der Tod der Schweizer Radfahrerin Muriel Furrer am Freitag hat das upperbayerische Radsport-Talent Antonia Niedermaier heftig mitgenommen. Die 21-Jährige brach während des WM-Rennens am Samstag in Tränen aus, weinte später auch in Ziel. Davon berichten eten Niedermaiers Teamkolleginnen. „Dat was volkomen mentaal. Dat was wat ik deed“, zei Niedermaier tegen ZDF.
Degenen die bergspecialisten zijn en een geweldige ervaring hebben met de Ski Mountains, denken na over hun eigen ervaringen. Niedermaier oorlog in de loop van de jaar in de Giro Donne gewelddadig gestürzt, terwijl hij door de Slowenin Urska Zigart werd afgebroken. Die Deutsche stürzte auf das Gesicht, kam aber ohne Frakturen davon. Terwijl de Sturz von Furrer de dankbaarheid van wieder hoch ervaart. „Als de Nachricht kam, dat is bedorven, is dat zuster ammenkomkomen. Dat ging mir sehr nah“, zei Niedermaier.
De resultaten zijn beter zichtbaar
De Tod von Furrer, die de afgelopen jaren achttien jaar heeft besteed aan het succes van zijn of haar leven, is minder dankbaar voor het racen in de beker. „Ik was de hele tijd bang vanwege de stretch, het was die week waar ik gepassioneerd over was. Ik was erg blij“, zei hij. Am Ende investeerde Niedermaier Platz 18, in der U23-Wertung gewann si Bronze.
Außerdem setzten Niedermaier Kälte en Dauerregen zu. „Er was een superhart en superkalmte“, zei de U23 Weltmeisterin tijdens het seizoen. „Ik kon geen eigen bril of andere kaarten kopen. En ik kon geen bril meer kopen, omdat mijn handen zo kalm waren.“ Am En het einde waren de gebruikte Rosenheimerin met ihrer Medaillenbilanz zfrieden, neben Bronze en Gold in Nachwuchs gewann sie noch Silber in Mixed-Teamzeitfahren.
Niedermeier als Helferin für Liane Lippert
Voor de medaille van het Duitse team met Liane Lippert. „We waren gemotiveerder, we zaten met ons werk bij de Elite. Zij begonnen beschermd te worden. Ik had een baan naast mijn eigen baan en kon dan naar de U23 komen“, aldus Niedermaier.
Lippert passeerde nu brons in de sprint met weinig Zentimeter. De titel ging naar Lotte Kopecky (België) voor Chloe Dygert (VS) en Elisa Longo Borghini (Italië).