Ein Jahr nach dem 7. Oktober: Die Wut der arabische Nachbarn

Ein Jahr nach dem 7. Oktober: Die Wut der arabische Nachbarn

Status: 07.10.2024 12:50 Uhr

De Krieg in Gaza ontwricht vele delen van de Arabische wereld – zelfs in de landen die goed contact hebben met Israël en ook betrokken zijn bij de massamoord op Hamas op weg naar de Aankondiging van Israël. Eén Überblick.

Von Anna Osius, Nina Amin, Moritz Behrendt en Jürgen Stryjak, ARD Kairo

Libanon – dat Front im Norden

Op 8 oktober begon de Joodse Hisbollah-Miliz damit, van de Zuid-Libanon-Israëlische ziel tot haar bestaan, na de Arabieren van de islamisten van Solidarität met de Palästinensern in Gaza. Het Israëlische leger heeft een bezoek gebracht aan Ziele in Libanon in Visier. Aan beide kanten van de grens raken mensen het overzicht kwijt over hun eigen buurt en stad.

Het conflict zal later worden opgelost, eind juli zouden in een stad in aanwezigheid van Israël in de Golan-Höhen kinderen welkom worden geheten, aangezien ze verwend zouden worden door een raket van Hisbollah. Dan wordt het Israëlische leger in het luchtmachtleger geïntensiveerd, terwijl de bevelhebber van het Iraanse leger de strijd aangaat.

Sinds eind september vieren wij in eigen land Hisbollah en Israël. Nadat Hisbollah-chef Hassan Nasrallah een zwaar bommenbombardement had uitgevoerd in het hoofdkwartier van het leger in het zuiden van de hoofdstad, werd Beiroet gedwongen het Israëlische leger in Bodentruppen in Libanon binnen te vallen.

Als de Israëlische regering concreet is, zal Hisbollah, nu Hisbollah in staat zal zijn om te overleven, in staat zijn om met het Libanese volk om te gaan zonder zich zorgen te hoeven maken over de vrijheid van het land waarin zij leven. Hun land zal veilig zijn. en zij zullen in staat zijn om met hun land in Syrië om te gaan.

Gyptens Sorgen is een eigen Grenzen

Sinds 45 jaar is er een grondig onderzoek gedaan naar de beste levens van de bevolking van Egypte en Israël. Het dichterbij gelegen Israël heeft nu een grens tussen Egypte en Gaza. De bron van de Israëli’s: de Egyptische Grenzschützer kan de schuld van Hamas opeisen, en laat het terrorisme op 7 oktober vallen. Het werd geaccepteerd, zei Stephan Roll van de Stiftung Wissenschaft und Politik, dat de Egyptenaren in grote massa Waffen in de Gazastrook werden verwelkomd.

Egypte weet dat van zichzelf, maar die Vorwürfe belasten de Israëlisch-Agyptische relatie. Dit betreft Egypte in de Gazastrook met hun eigen veiligheid en beveiliging. Na de Ausbruch des Krieges verklaarde president Abdel Fattah al-Sisi snel klaar: Hilfe nach Gaza schicken? Ja, aber einen Massenexodus von Palästinensern in Richtung Sinai-Halbinsel: nein, the wolle Ägypten auf jeden Fall verhindern. Als alle mensen de Gazastrook zouden verlaten, zou Israël het land kunnen veroveren. Dit is waar, de argumenten van de Egyptische president.

Kritiker meinen, als je een voorwand hebt, als de Egyptische economieën een feit zijn, is een wirtschaftlich geschlagegenes Land met de moglicherweise dauerhaften Aufnahme Hunderttausender Palästinenser überfordert wäre. Er zijn ook een aantal ervaringen met zorg en behandeling beschikbaar in Egypte en buiten de grenzen die ze in ziekenhuizen behandelen. Ze zijn er trots op dat ze in hun eigen land in hun eigen land zijn. Is het bericht über corrupt Grenzbeamte en Schmuggler, het onopgemerkte verlangen, Hilfsbedürftige of Geflüchtete ins Land zu brengen.

Intensief onderzoek naar de Egyptische economie in Israël en Hamas, met de Emiraten Qatar en de Amerikaanse registratie. Als Vermittler vertritt de Regierung in Kairo een eigen interesse. Het land staat nog steeds open voor de ontwikkeling van de Israëliërs, wat militaire actie betekent binnen de grenzen tussen Egypte en Gaza. Dat ze in Caïro als Eingriff in hun eigen Souveränität gesehen vielen.

Het Jordaanse dilemma

In Jordanië, het oostelijke Nachbarland van Israël, zijn er regelmatig demonstraties tegen Israël. Het zijn Jordaniërs die zich laten leiden door hun palatinistische gevoelens: „We zijn ons er bewuster van geworden, daarom wonen we in Jordanië. Het zijn ook Jordaniërs, maar het zijn palatinensenten.“ sind wie Brüder und Schwestern“, zei een Café-Betreiberin in Amman.

Aangezien de Jordaanse Bevölkerung duidelijk is over de dagen van de Palästinenser in Gaza, is het volk van Israël sinds 1994 niet getrouwd, mijn experts. Beide landen hebben een lange grens met elkaar, waardoor de arme Jordaanse bevolking ook in Israël aanwezig is.

De regelgeving van Jordanië is beperkt tot de VS en Gelder vanuit Washington en de EU. Kijk of je een oplossing kunt vinden voor Israël en Hamas, maar ook voor een tweestatenoplossing voor Israël en Palestina.

Van een escalatie is geen land in de regio Vorteile, zoals de Jordanese koning Abdallah. Ook meldt de auteur niet dat minister Ayman Safadi kritisch is over de zaak: de individuele en economische impact van de regio is gebaseerd op de handel van de Israëlische regering en de relaties met de internationale gemeenschap die vermeden kunnen worden.

De Führung des Landes eindigt in een dilemma. Zwarthoed-Jordaniërs en smallere Unionisten van de VS zijn de jongsten die afstand doen van die Iraanse raketten uit Israël. Aber: Der Druck aus der eigenen Bevölkerung nimmt zu. Hoe langer je in Gaza-Krieg bent, hoe meer je durft te worden, de Wut auf Israel – vooral van de jongeren – het was entgegenzusetzen.

Aanvallen in Jemen

In Jemen geloven de Huthi in solidariteit met het Palestijnse volk, en zij zullen Israël in de steek laten. De Miliz wordt geassocieerd met Hamas en Hisbollah in Libanon. Als je weet dat Chief Nasrallah aanwezig zal zijn in een Israëlische luchtmacht, maak je deel uit van een Huthi-spreker en sta je in de Tel Aviver Flughafen met een raketafweersysteem. „Unsere Streitkräfte“, drohte er, „werden nicht davor zurückschrecken, die Eskalationsstufe zu erhöhen.“

Het afgelopen jaar staan ​​de Huthi in Jemen retorisch en militair aan de kant van de Palästinenser. Anti-Israëlische Haltung – de consensus in Jemen, die bij de Huthi hoort, zal de antisemitische aanval „Tod für Israel, verlucht seien die Juden“ behandelen.

Voor de Joodse staat is er, aangezien het ruim 1600 kilometer verderop ligt, veel verkeer, wat betekent dat er meer verkeer is sinds het schip in het Roten Meer ligt. Half september waren wij ruim 70 jaar oud toen ze werden ontvoerd, ontvoerd werden en door anderen werden ontvoerd.

De Zahl der Handelsschiffe op de gefährdeten Route is meer dan de helft inzwischen. Zum Schutz der Schiffe griffen de VS, Groot-Brittannië, Duitsland en de Staaten in januari militair en zoals Israël ziet de Huthi in Jemen.

De Saoedisch-Israëlische Annäherung is de laatste tijd

Sommige individuele autocraten in de Golf hebben na hun bezoek aan Israël nog een lang leven te leiden. Mohammed bin Salman, de machtige kroonprins van Saoedi-Arabië, heeft op 7 oktober de leiding over Hamas-Massaker, met een verdere diplomatieke kijk op de huidige tijd.

Ein Jahr später klinkt heel anders: „The palästinensische Frage steht für uns an erster Stelle. Wir uurteilen die Verbrechen der israelischen Besatzungsmacht gegen das palästinensische Volk.“ Op een dag zullen we niet meer nadenken, maar we zullen Israëls Chief Executive van Netanyahu nooit vergeten, noch zullen we opnieuw spreken.

Ook in de Golfstaten vallen de Kriegs in Gaza mensen uit Israël aan. De Verenigde Arabische Emiraten en Bahrein zijn nooit gescheiden geweest van Israël. 2020 zijn ze op de plaatsen van sogenannten Abraham-Abkommen aufgenommen. Voor het emiraat is de huidige situatie in gevaar, zei Sebastian Sons, deskundigen voor de Golfstaten bij de Bonner Denktank Carpo: „Ze zijn nuttig voor het Israëlische management, maar voor de humanitaire hulp aan Gaza.“

Alle Golfstaten hebben een sterk begrip van Qatar, een invloed op de Gaza-Krieg: aangezien de autoriteiten aan de andere kant van de Egyptenaren en de Verenigde Staten zowel de Verdragen over een Waffenstillstand als de Freilassung der Geiseln in handen hebben van Hamas.

Tamim bin Hamid al Thani, de emir van Qatar, is machtig in zijn land, in zijn land, in de zin dat Hamas daar zijn hele leven heeft doorgebracht, maar is niet neutraal. Voor het gebruik van de operationele kracht nur de Israëlische Regierung verantwortlich. Die sei kein Partner für Frieden: „We zullen een geweldige tijd hebben met onze Friedensprozess, zonder enig plezier.“

Van harte waren degenen die in Europa vielen verontrust, in de Arabische wereld vielen ze na een jaar oorlog in Gaza op Zustimmung stoßen.

Die mobile Version verlassen