Wie is verantwoordelijk voor tentensteden en daklozenkampen in BC?

Recente gebeurtenissen, waaronder een gewelddadige aanval op daklozenkampen en tentenkampen in BC, hebben vragen doen rijzen over wie er verantwoordelijk voor is en wat er wordt gedaan om mensen die dakloos zijn in de provincie te helpen.

Maandag werd er op een man geschoten een kampement in Nanaimo, op Vancouver Island, terwijl hij probeerde een item terug te halen dat naar verluidt was gestolen door iemand die daar woonde.

Een dag later stemde de stad van Prins George voor creëer een gecentraliseerd daklozenkamp in de Mocassin-flats gebied, om te voorkomen dat kampen zich over de stad verspreiden vanwege bezorgdheid over de openbare veiligheid.

De incidenten roepen de ingewikkelde vragen op over welke rechten worden toegekend aan mensen die dakloos zijn en wie verantwoordelijk is voor hun welzijn.

Hier zijn enkele antwoorden op die vragen.

Is het illegaal om dakloos te zijn in BC?

Nee. Er staat niets in het Canadese Wetboek van Strafrecht dat het een misdaad maakt om uit huis geplaatst te worden; het Handvest van Rechten en Vrijheden omvat bescherming voor mensen in openbare ruimten.

„Het hoofdgedeelte van ons Handvest, dat van toepassing is in de context van mensen die buiten schuilenis sectie 7”, zegt Anna Cooper, stafadvocaat bij Pivot Legal Society die werkt met niet-gehuisvesten.

„(Het) beschermt in feite de veiligheid van uw persoon en uw bezittingen.“

Mensen die in tenten of geïmproviseerde onderkomens in steden wonen, kunnen echter in strijd zijn met gemeentelijke verordeningen rond bestemmingsplannen, buiten kamperen of brandveiligheid.

Bovendien, zegt Cooper, kan de politie iemand die buiten slaapt beschuldigen van het misdrijf van een vredesofficier hinderen. De politie kan ook de civielrechtelijke boete van afdwingen overtreding op particulier terrein.

Waarom zijn daklozenkampen en tentensteden toegestaan?

Hoewel veel daklozenkampen in strijd zijn met gemeentelijke verordeningen of overtredingen, rechtbanken hebben al eerder geoordeeld dat steden ze niet mogen verdrijven zonder de bewoners passende huisvesting te bieden.

Zo oordeelde Christopher Hinkson, rechter van het Hooggerechtshof van BC, in 2021 dat de stad Prince George kon niet demonteren het kampement Moccasin Flats, wegens gebrek aan geschikte alternatieven voor bewoners.

„We hebben zaken gehad waarin (niet-gehuisveste) mensen in eerste aanleg winnen, maar dan blijft de stad het rechtssysteem doorlopen totdat ze die rubberen stempel krijgen om mensen uit te zetten, zelfs naar nergens“, zei Cooper.

Zijn steden wettelijk verplicht om huisvesting te bieden?

Volgens Cooper zijn er geen specifieke wetten die een recht op huisvesting in Canada garanderen.

Ze zegt dat het Canadese handvest en de federale wetten nog niet zijn ingehaald internationale mensenrechtenverdragen de regering heeft ondertekend, die voorzien in het recht op huisvesting en het recht om niet gedwongen te worden uitgezet.

„Dat gezegd hebbende, overheden hebben daar wel eisen aan mensen niet discrimineren„, voegde ze eraan toe. „De manier waarop dakloosheid zich manifesteert… het heeft onevenredige gevolgen voor gemarginaliseerde groepen beschermd door die codes.

„Er is een argument dat regeringen discrimineren in de manier waarop diensten zoals huisvesting worden geleverd.“

Wat doen de provincie en steden eraan?

Onder BC’s Gemeentewetsteden hebben een breed scala aan bevoegdheden als het gaat om huisvesting – van bestemmingsplannen tot onroerendgoedbelasting – maar niet het vermogen om hun eigen huisvesting te financieren en te bouwen.

Dat is grotendeels een provinciale aangelegenheid, onder kroonbedrijven als BC Housing.

Als reactie op de zorgen rond het Moccasin Flats-kampement zei premier David Eby dat BC samenwerkte met gemeenschappen in de provincie om „hen de middelen te geven“ om woningen te openen en kampementen te sluiten.

„Kampementen zijn geen oplossing voor dakloosheid“, zei hij tegen Carolina de Ryk op CBC’s Dageraad Noord. „Mensen naar binnen krijgen in waardige huisvesting is prioriteit één.“

Gevraagd of hij gemeentelijke besluiten over dakloosheid zou herroepen, zoals hij deed toen hij bestelde een Penticton-schuilplaats om in 2021 open te blijven, zei Eby dat hij dat alleen zou doen als er een „groot probleem“ was.

Hij zei dat BC Housing gebouwen verwerft om woningen in de stad te creëren, maar dat problemen met arbeid en toeleveringsketen de bouw vertraagden.

In een verklaring zei een woordvoerder van BC Housing dat er sinds 2017 meer dan 40.000 nieuwe woningen zijn gebouwd of in aanbouw zijn. Meer dan 5.000 daarvan zijn ondersteunende woningen voor mensen met een laag inkomen, en 2.200 zijn in aanbouw.

Zijn gecentraliseerde daklozenkampen een oplossing?

Cooper zei dat het idee van een gesanctioneerd, gecentraliseerd kamp voor daklozen onder toezicht van de politie – zoals wordt voorgesteld in Prince George – voorbijgaat aan het feit dat daklozen geen monoliet zijn.

„Ik maak me grote zorgen over steden die enkel beheerde kampementen gebruiken als een manier om niet-gehuisveste mensen uit alle openbare ruimten te verwijderen“, zei ze.

Ook de federale huisvestingsadvocaat, Marie-Josee Houle, uitte haar bezorgdheid over de planningzeggend dat het de inheemse rechten zou schenden.

In reactie daarop zei Eby dat hij het standpunt van de advocaat aanvaardde, maar dat het „veel constructiever“ was voor de federale regering om aan tafel te komen en deel te nemen aan discussies over huisvestingsfinanciering.

„Dit is een gebied waar de federale regering al een tijdje afwezig is.“