Im Schlafanzug sterft achtjaarlijks. Emily Hand wordt op 7 oktober 2023 van Hamas-Kämpfern uit de Kibbuz Be’eri overgedragen. Na 50 dagen kunt u zich in uw vrije tijd vermaken. Maar die keer in Gaza, Unknown en Trauer, is Emily overleden.
251 Mensen hebben de Hamas woedend gemaakt voor een jaar in Israël. Eén daarvan is de laatste acht jaar van Emily Hand. Sie übernachtet met een vriend, als er vier kilometer van de Israëlische grensbarrière tussen Kibuz Be’eri engriffen wird is.
De Israëlische strijdkrachten zullen verwoest worden, dat wil zeggen alles in de Kibbuz 101 Zivilisten getötet en 32 meer als Geiseln zou worden overgebracht. 150 Häuser und Gebäude zerstören die Angreifer, die meisten vestigden zich in Brand.
Emilys Vater, Thomas Hand, overlijdt de Brandschatzungen en Morde, 19 Stunden zitten in Safe Room in een huis uit. Seine Frau Narkis heeft die terroristen vermoord. En bij Emily zou Thomas Hand graag willen weten dat hij of zij goed gefundeerd zou zijn. Op de dagen van 7 oktober hadden we een tv-interview met onze vader ter wereld. Darin ereine Erleichterung darüber, dass seine Tochter nicht in de Hände der Hamas is gevallen. Dies wäre noch „schlimmer als der Tod“, zakte daar onder Tränen.
„Wie ben ik papa?“
Maar drie dagen later leeft Emily Hand. In de Geiselhaft der Hamas sie neun Jahre alt. De blonde lokken met hun heldere ogen zijn zichtbaar vanuit het perspectief van de verschillende karakters en aangezien ze niet hetzelfde zijn, zijn ze ook de jongsten die spreken. Op een persconferentie zei Hand dat Emily „de angst voor terreur en paniek“ uitschakelde. „Sie muss jeden Tag sagen: ‚Wo ist mein Papa? Wo ist me Papa, whumt er nicht, um mich zu retten?'“
50 dagen na de moord op Hamas werd de terrorist Emily weggestuurd naar Waffenstillstands. Beide partijen moeten zich bewust zijn van Hamas-terroristen, in de handen van hun vrienden, en zij zullen veilig zijn in Israël. Ze probeert nooit van de Schlafanzug af te komen, waarin ze entführt wurde is. De foto’s die Thomas met de hand maakt, gaan op een krankenhausflur in de slechte schließt en dat is wat je kunt doen.
Veel getraumatiseerde berichten van Emily, die altijd het gevaar lopen gered te worden, maken zich zorgen over de bewaking. „Unter de Leuten, die op ons wachten in de Box, hebben geen enkel netwerk van mensen“, schrijft Emily in de Israel erschienen Buch „Ein Tag im Oktober – 40 Heroes, 40 Geschichten“. Box is het codewoord voor Gaza, dus je kunt er meer over lezen, wat betekent dat je overdag spreekt in de Gefangenschaft erleichttern. Maak een einde aan de onrust van Emily nur. Als je een bewaker bent, als je je zorgen maakt, zul je het zien, als je een man bent, zul je het horen.
Een voläufige Zuhause
Na een jaar van succes, de familie in de Kibbuz Hatzerim Niedergelassen, der die bewohner ihrer Gemeinde in de Kibbuz Be’eri aufgenommen hat. Mijn familie is al een paar jaar bij mij, evenals hun families, en ik heb een goede nachtrust gehad. Na het leiblichen Mutter Liat, sterf een Brustkrebs-ster, terwijl Emily twee jaar in de oorlog is geweest, hoe ze haar Ziehmutter Narkis heeft verloren. Geniet van je tijd met je vader en je recente geschiedenis met Aiden en Natali.
Thomas Handhoed voor het eerste jaar van de Hamas-Angriffe met meer gesproken media. Manchmal-oorlog Emily dabei, manchmal-nicht. Reuters-Reportern was erbij, dat de Zimmer Tochter nu een Kugelsichere Tür-hoed gaf. Toen er een snelle gebeurtenis plaatsvond, waren vooral grote evenementen in die jaren een succes. „Je hebt geen macht in Bett“, zegt Hand. Daarom besteed ik er geen tijd aan. Emily verkeert een tijdje in de positie een vreemdeling in de wereld te zijn.
De Britse moderator Pierce Morgan schreef zijn hand in januari, zoals Emily zei: „snel in volle gang“. Je kunt ervan genieten en ervan genieten, genieten van je Albträume, „wennen en genieten“. Manchmal beobachte daar ’s nachts, en als je daar bent, dat is een slechte träume, wecke daar dan.
Fürchterliche Angst
Het is niet altijd mogelijk om van de toekomst te genieten, maar we weten ook dat de Code-Wörter voor Blut, Geiseln, Terroristen of Ermordete verklaard kan worden. „Sie nahm an, ich sei tot“, herinnert Thomas Hand zich. „Je dacht: als je in Kibbuz was, zou je in je huis zijn. Dat was het, je was er klaar mee.“
Emily heeft tenslotte een ontspannende therapie vanwege het trauma van de Gefangenschaft, de Flashbacks en het plezier om met mensen te leven. „Volgens mij kijk je er altijd naar uit“, aldus Hand Reuters-Reportern. „Als mijn innerlijke kracht sterk is, zal ik duidelijk maken dat deze sterk is geworden, als het Hamas betreft.“
Emily geniet van school en nieuwe vriendschappen. Maar de Gefühl der Unbeschwertheit is verdwenen. „Sie cann allein draußen sein, aber drinnen – nein“, zegt Emilys Vater über de Spuren, de massaker in Bee’ri en de Gefangenschaft in der Seele seiner Tochter achterliggende lassen. „Als ik niet in een huis woon, kom ik niet schoon, zonder gelukkig te hoeven zijn.“
Thomas Hand weet het niet zeker, maar er zijn ook kinderen die graag geboren worden. In dit boek is Emily blij met haar jeugd, Davon, die blij en gelukkig is. „Manchmal möchte ich zurückkehren, manchmal nicht.“ Maar die angst dat de terroristen overgehaald zouden kunnen worden, is heel sterk.