Razer BlackWidow V4 Pro Review: veel keuze in een groot pakket

Razer’s customizing-comes-first mechanische gaming-toetsenbordlijn, BlackWidow, bereikt zijn vierde generatie met de BlackWidow V4 Pro, een full-size model van $ 230 (£ 230, AU $ 400) met enkele opmerkelijke verbeteringen ten opzichte van zijn voorganger. Deze verbeteringen omvatten uitgebreidere verlichting, meer programmeerbare bedieningselementen, USB-doorvoer en een verbeterd polssteunontwerp. Dit zijn allemaal opmerkelijke updates; maar hoewel ik alle veranderingen in de geest verwelkom, ben ik in een paar gevallen niet blij met de uitvoering.

Er is niets veranderd aan de fundamentele toetsenbordaspecten, met uitzondering van een verhoging van de maximale polling-snelheid tot 8.000 Hz, iets waarvan ik niet zeker weet of je het hier echt nodig hebt. De schakelaars en keycaps blijven hetzelfde: je hebt de keuze uit de nieuwste generatie Razers voelbare groene of lineaire gele schakelaars en Razers duurzame DoubleShot ABS-keycaps.

Er zijn veel meer verlichtingszones dankzij de toevoeging van underglow-strips aan de linker- en rechterkant, plus een strip aan de voorkant op de polssteun, vijf nieuwe macrotoetsen met achtergrondverlichting aan de linkerkant en een nieuwe programmeerbare bedieningsknop in de linkerbovenhoek.

Razer zegt dat het lenzen heeft toegevoegd aan de individuele backlight-LED’s, wat de focus in bepaalde richtingen lijkt te verbeteren. Ik denk ook dat het een verschil heeft gemaakt in het aantal waarneembare helderheidsniveaus – als je dat niveau van granulariteit nodig hebt. Ik wou dat je daarvan kon profiteren door de helderheidsniveaus voor individuele of groepen toetsen te regelen zoals je kleuren kunt regelen: op die manier kunnen de toetsen die je het vaakst nodig hebt zowel helderder zijn als een andere kleur, maar niet helemaal donker.

Met de nieuwe bedieningsknop kunt u zoomen, scrollen en andere aanpassingen toewijzen aan uw profielen. De mappings zijn bijvoorbeeld standaard ingesteld op zoom, toetsenbordhelderheid, taakwisseling en track jogging. Dat wordt tegenwoordig een steeds vaker voorkomend kenmerk, en het is een nuttige functie die verder gaat dan gamen. De fysieke besturing is prima, zij het een beetje ingesloten. Het nadeel is dat er geen presets zijn die verder gaan dan de basis – meestal worden deze besturingselementen geleverd met sets – wat betekent dat het veel tijdsintensieve instellingen vereist voor een besturing die je uiteindelijk kunt krijgen niet gebruiken.

Er zijn ook drie nieuwe schakelaars aan de linkerkant. Ik hou van het idee, maar niet zozeer van de uitvoering. Ik maak constant micro-aanpassingen aan de locatie van toetsenborden – een nerveuze tic als ik niet actief aan het typen ben – en dus raak ik ze vaak aan. Het helpt niet dat ik me ook aanpas om de macrotoetsen aan de linkerkant te vermijden wanneer ik naar alt-tab reik, waar mijn compensatie betekent dat mijn ring- en pinkvingers van nature op die schakelaars vallen. En ze zijn te gemakkelijk te activeren, wat waarschijnlijk een breder toepasbaar probleem is.

Dit zijn niet echt klachten, aangezien het zeker niet het eerste toetsenbord is dat de macrotoetsen aan de linkerkant plaatst, maar als je gewend bent aan andere lay-outs, kan je spiergeheugen wat bijscholing nodig hebben.

Dan is er de opnieuw ontworpen multicontroller, de rolbalk met een bank van vijf, lange, ronde knoppen boven het numerieke toetsenblok. Het is vergelijkbaar met het ontwerp op andere toetsenborden, maar de locatie en hoogte werken niet, althans voor mijn handen. De toetsen zijn zo lang, relatief, dat het onhandig is om te gebruiken. En het opnieuw toewijzen van de bedieningsknop om dezelfde dingen te doen, zoals het aanpassen van het audiovolume, is niet zo handig, omdat je erop moet drukken om door de verschillende toewijzingen te bladeren.

Zoals veel van de programmeerbaarheid, moet je Razers Synapse-hulpprogramma gebruiken om je aanpassingen te laten werken; je kunt er niet veel van opslaan in het interne toetsenbordgeheugen. Aan de andere kant, wanneer u door de toewijzingen voor de bedieningsknop bladert, is er een pop-up die u vertelt wat de instelling is en wat de rotatie doet. Er is ook een achtergrondverlichtingskleur aan elke mapping gekoppeld, maar deze is niet permanent, dus u weet in één oogopslag niet aan welke instelling de draaiknop momenteel is toegewezen.

De USB-doorvoer is prettig om te hebben, en de nieuwe polssteun is een stuk comfortabeler dan de oude, en hij hecht nu behoorlijk stevig aan het toetsenbord. Als je gevoelig bent voor texturen in een “Ik draag mijn overhemden binnenstebuiten omdat de naden me gek maken” soort manier, kan het hobbelige kunstleer je echter storen.

Het is nog steeds groot en zwaar, maar degelijkheid in een toetsenbord is niet iets om over te klagen. Razer heeft de schakelaarclassificatie verhoogd tot 100 miljoen toetsaanslagen, maar het zijn dezelfde schakelaars als voorheen – ze zijn zojuist meer getest. Ik hecht niet veel waarde aan duurzaamheidsbeoordelingen, maar het is fijn om te weten dat als je op de toetsen bonst, ze niet sneller doodgaan dan vroeger.

Ik gebruik al zo lang optomechanische schakelaars — en meer recentelijk ook lineaire — dat om terug te gaan naar het gevoel van de tactiele mechanica enige aanpassing vergde. Maar het is fijn om te weten dat mijn vingers niet per ongeluk slagen activeren als ik ze op de toetsen laat rusten. Dat is een van de voordelen die ik mis bij andere soorten schakelaars.

Voor games waarbij snelle toetsenbordcombinaties die je kunt programmeren belangrijker zijn dan een snelle respons met één toets, is de BlackWidow V4 Pro heel logisch. Maar tenzij u weet hoe alle bedieningselementen werken, kan $ 230 te duur zijn voor uw behoeften.