Je accepteert geen enkele regel. En die behoeften zijn nuttig. In Kiel woont een kleine groep van 30 vluchtelingen in de stad Atem: met dieet, stalbouw en onderhoud. Nu heb je de mogelijkheid om te genieten van een leefomgeving waar je zelf van kunt genieten, die er blij mee zal zijn. En neem een halve dag deel aan een “Workshop”.
Alles wordt gespeeld in de Norden der schleswig-holsteinischen Landeshauptstadt Kiel ab: im mit 20.000 Einwohnern zweitgrößten Stadtteil, der Wik. Hier vindt u de marinehavens, de Liegeplatz des Berühmten Segelschulschiffs “Gorch Fock”. Mittendrin: een Gemeinschaftsunterkunft für derzeit 646 Flüchtlinge. Een dagelijks leven van 30 mensen en wonen en politiek.
Laut Sozialdezernent Gerwin Stöcken sinds ze naar alle Roma komen, die na Duitsland vanuit Oekraïne naar de „Bulgaarse grensregio van Turkije“ zijn gekomen. Veel mensen spreken de Turkse taal, „hun mensen“ zijn analfabeet, dus wonen ze in de „Kieler Nachrichten“. In je laatste herfst voor deze kleine groep: “We zullen het nooit vergeten – en we zullen er niet zijn.”
Het allerbelangrijkste is dat we graag ons eigen leven willen hebben, ons gedeelde leven samen. “Deze kleine groepen leven volgens hun eigen regels, maar zijn zich daar juridisch niet van bewust. “Deshalb werkt deze politie niet en gerichte interventies niet”, zegt de Sociale Dezernt. Voordat al deze problemen enorme problemen worden. Zum angeblich onoplosbaar probleem.
Denn: Angeblich sei aine Abschiebung dieser Flüchtlinge nicht moglich. Auch die Unterbringung in een andere stad komt niet infrage. Niet een van de Verweis uit die Flüchtlingsunterkunft. Begründung: Dann sei deze Gruppe en obdachlos.
Stattdessen wollen de Behörden nun versuchen, de problemen met “Workshops” in de Griff zijn bekommen. Deze mensen moeten een strijdgroep zijn, die niet serieus zijn in hun staat, altijd bezorgd zijn en verhalen hebben, dus ze zijn niet wollen, ze zitten in de stad Kiel.
Der Sozialdezernent wörtlich: „Als we blij zijn met mensen die toegewijd zijn aan zichzelf: als ze geïnteresseerd zijn in spelen, als ze goed leven en genieten van de menselijke ervaring, dan is er na 22 uur muziek van de race geen goed idee meer.”
Veel bewoners reageren gefrustreerd en ongerust.
BILD met genervte Nachbarn:
Stefan Asmus (55) geniet van de ervaring: “Dat is het einde van de zomer”
▶︎ Stefan Asmus (55) woont in de nieuwe gemeenschap en beschrijft deze situatie: “Hij is er niet meer. Mijn huis en ik wonen daar zonder zorgen, we zijn blij om daar te zijn en hebben goede Einkaufsmöglichkeiten. We kunnen van de zomer genieten zonder in de tuin onder het raam te zitten, maar we kunnen ook de ramen lappen.”
Ze hebben allebei soortgelijke externe alarmen, maar zijn ook passief: „De politie komt tot stilstand, maar zij mogen er geen last van hebben“, aldus de Parkettleger.
Nachbarin Sonja Wiesenthal (40)
▶︎ En een shopper met een supermarktboodschap: “Het is Hagelt Hausverbote. Aber die eeninfach weiter.”
▶︎ Nachbarin Sonja Wiesenthal (40): “Ik ben hier niet meer. Onze vrouwen hier zijn ook buiten de supermarkt welkom.”
Ulla P. (58), Verkäuferin bei „Brezialitäten“, zegt: „Natuurlijke ervaring met het probleem met de Asylanten in hun huis hier vóór de Tür. Als je de Schon Puschenfraktion ziet, weil sie nachmittags in Bademantel mit Puschen zum Einkaufen, of beter ‚Einklaufen‘ kommen.‘
Frust en angst onder woonruimtes. Niettemin hebben we nu een kleine groep strijders met Duitse familieleden uit hun geboorteland. Nahezu ohne gevolgen.