De Mount Everest is de hoogste berg ter wereld – en er staat nog steeds niets in. Forscher heeft nu een goede basis, want dat zou kunnen liegen. Er wordt een stroom weergegeven met een aparte rol om te spelen.
De ordelijke hoogte en de activiteit van de Mount Everest zouden in de toekomst beter kunnen zijn met een flush. De Fluss Arun had een computermodel dat 89.000 jaar meeging, dus het water werd bewerkt, dus er viel veel in de Himalaya.
De fortgespülte Gestein führte demnach zu een lagere laatste en damit zu een Geländeerhebung in het Gebirge, de Mt Everest van 15 tot 50 meter in de hoge hoed. Het proces is een kwestie van tijd en moeite om ervoor te zorgen dat de hoogte van de berg hoog is en de twee millimeter blijft, met een team van de Jin-Gen Dai van de China University of Geosciences in Beijing.
De Himalaya is één Faltengebirge, dat het resultaat is van de natuurlijke omgeving van het Indiase continentale plateau met het Euraziatische landschap. De Mount Everest bereikt een hoogte van 8849 meter boven het meer, dat ruim 200 meter hoog is.
Dat is een kwestie van extreme aard, als je erover nadenkt, dat is de Tektonik im Himalaja relativ einheitlich sei, we schrijven de Studienautoren in het Fachjournal „Nature Geoscience“. U zult meer te weten moeten komen over hoe de stroomsystemen zijn ontworpen om efficiënter te zijn.
De sogenannte isostatische Bodenhebung is een proces, in Nordlichen Gebieten die Scandinavisch, Canada en Siberië niet onderkennen: Nachdem diese Gebiete aan het einde van de lettzten Eiszeit voor ongeveer 11.700 Jahren von einenm bis zu drie kilometer vetmestend voedsel, het gewicht is anders, met de Erdkruste drückte in de zähflüssigen Teil des Erdmantels.
De Folge was een schuilplaats en een Bodenhebung over ruim 100 meter. Naarmate het proces vordert, wordt de druk op de Erdmantel weggenomen.
Het effect op de Mount Everest is zodanig dat ze in een computermodel worden ontworpen en ontwikkeld. Damit simuleert dat Kraft, dat het stromende water op de grond en de dagen van de Flussbettes ausübt. Het heutige Erscheinungsbild des Flusses Arun war dabei der Ausgangspunkt.
“De stroom van de zuidelijke Tibets en de Nordhänge des Mount Everest zorgt voor een smalle kloof, die 35 kilometer grote hoogte beslaat.” Dit is een prachtig landschap met enorme waterlichamen die konnte zijn geworden.
Met behulp van de modellen werden ze in de tijd onderzocht en werden de veranderingen in de verschillende contexten gesimuleerd. Deze simulaties zijn gebaseerd op de resultaten van 89.000 jaar erosie en een nieuwe verbinding tussen de Arun en andere vloeistoffen.
Dadurch wurde Wasser des other Flusses in den Arun umgeleitet, der with onem Mal sehr viel meer Wasser führte. De geologen nemen diesen Vorgang Flussanzapfung. De gecombineerde Water Kraft heeft vervolgens feitelijk de grote Schlucht gecreëerd.
De Bodenhebung informeert de sterke erosie die zich in de eerste lijn van de Fluss manifesteert, maar in de verdere omgeving van de Mount Everest wordt de grond getroffen. Je nacht, hoe groot de grond ook was, zou op die hoogte de Mount Everest 15 tot 50 meter kunnen bereiken.
De simulatie resulteert in een effect van 0,16 tot 0,53 millimeter voor de hoogte van de Mount Everest. “Unsere Studie verborgen een bisher unerkannten, zätzlichen Mechanismus der Gesteinshebung auf, der seit der Flussanzapfung aktiv ist”, schreef Dai und Kollegen.
dpa/vem