Der Wal ist nicht zu fassen: Je kunt nog steeds het water zien stromen, maar je kunt de achterkant van het water zien, terwijl je het water nog steeds kunt zien, zul je het niet op vollediger formaat kunnen zien. Als Lanzen door de tijd komt, ben Walfangschiff vertäut liegt, lässt sein blutender Leichnam nur matt erahnen, wie is aussieht, als er live seine Bahn is. Een „grandioos, verborgen spook“ in Ismaël, de Erzähler uit het tijdperk van Herman Melville Roman Moby Dick – het is duidelijk dat het duidelijk is: „Het leven van Leviathan“ is „nog niet in meer portretten“, ja, er is „het unieke bestaan van de wereld (…), maar je kunt nog steeds van de beelden genieten“.
De onaangeroerde Ismaël is trots op zichzelf, ook al is het zo’n 900 dagen geleden, er is veel ervaring, die erg groot is en een goede vorm heeft, dus het kan nog steeds worden gedaan. „Moby Dick“, geschreven door de Amerikanist en Melville-Forscher Daniel Göske im Nachwort zu Matthias Jendis‘ Übersetzung von 2001, „ist (…) der Walbulle im Karpfenteich der Romanliteratur“.
Zo ziet het eruit met alles wat erbij komt kijken 175 jaar jeugd, goed en enorm presteren. Niet dat je het verschil zult merken tussen de helderheid van het plot en de complexiteit van de ervaring. Een von Rachedurst gequälter Kapitän – Achab – zal de witte Pottwal Moby Dick erlegen, daarom is hij uiteindelijk heel erg hoed, en ben hij nooit aan het einde van zijn Mannschaft met in de Tod. Nu is er leven: Ismaël, van de Zeugnisablegt van de Unfassbaren, dat daar leven is. En dus schrijven en schrijven we, de muur die een Buch leest, een muur van een Buch. Een romantiek in de open lucht, de grotere zijn open, ik kan ze lezen – met mijn ogen op het oppervlak van hun lichaam en hun sporen zien: er is een monster en een jacht op de natuur. Er is niet meer dan sprake van een herkenningsprobleem.
Wahrscheinlich gab es in der Geschichte onder wieder Momente, in de Menschen dies Gefühl erfasste: keinen festen Grund more unter the Füßen zu haben. Herman Melvilletijdens de industriële revolutie kan deze Gefühl verloren gaan. Die Leserinnen en Leser, die seinen Moby Dick in de turbulente jaren twintig vonden we covers, zijkanten, enz. Heute heht es viel anders. Als je bereid bent te wachten tot het einde van het jaar, ontstaat er een groep cultuurexperts Moby Dick Houd er rekening mee dat het voor een project zo zeldzaam en onopvallend is dat er nog veel over te zeggen valt: alle 135 hoofdstukken van de Romeinen (plus Vorbemerkung en Epilog) worden ook becommentarieerd.
Sinds 2012 ben ik betrokken bij het Duitse ältester Kulturzeitschrift, der Neuen Rundschau, erschienen (neuerundschau.de); Voor 2025 zijn wij er samen met S. Fischer ruim 2.000 dagen in Aussicht. Een Leviathanisches Paket! En er is nog steeds een verschil, zodat u ervan kunt genieten, want de auto’s staan niet in de Wörterwal, niet in het Trockendock, zonder alles, vanwege meer bezichtigingen en eisen, op dezelfde manier zult u niet teleurgesteld worden. Je kunt meer te weten komen over de geschiedenis van de patchworkdekken en de tatoeages, evenals de essays over de flenses (met de „abspecken“ van de wandelingen) die het kasteel van Chicago en de vliegende band in de doorwaadbare plaats bevinden.
„Historisch-speculatief“ nennen die drie initiatiefnemers – Markus Krajewski en Harun Maye van de Universität Basel en Bernhard Siegert van de Bauhaus-Universität Weimar – ihre Methode. De commentaren zijn sollen in de tekst als de tijd begint, als er een verhaal wordt verteld over een fenomeen dat zich voordoet. Zorg er dus voor dat je een hoge Melvilleaanse kunst hebt, je zult je ware leven nooit vergeten.
Bernhard Siegert heeft Melville’s Roman als jonge versie geschreven, er is een bijeenkomst van de hele gemeenschap in de Berliner Wohnung – „alle dingen in een nieuwe versie voor jonge lezers, gereduceerd met de open hand“. Markus Krajewski hoedt het Moby Dick Eines Sommers als Urlaubslektüre met op de Kykladen genomen en dacht: „Dat is de absolute Wahnsinn!“ Harun Maye hat Ihn begon, toen het project in 2006 met een eerste conferentie begon, aber da, in gesprek, „zo natuurlijk mogelijk, voor iedereen die groot en attent is op het boek“.
Kon ook aan de slag. Moby Dick ist a Wal, der Wale gebiert. De Belesenheit seiner Kenner, der schiere Umfang, de Aura des Meisterwerks, jesteigert durch de Tatsache, dass zu Melville’s Lebzeiten wurde – das alles is zo onbezwaard op, dass man eigentlich nur scheitern kann. In het Commentaarteam zijn we op de hoogte van al onze huidige wetenschappelijke literatuur aan de linkerkant: De mens is zich bewust bewust van nieuwe activiteiten.
Der Wal ist nicht zu fassen: Je kunt nog steeds het water zien stromen, maar je kunt de achterkant van het water zien, terwijl je het water nog steeds kunt zien, zul je het niet op vollediger formaat kunnen zien. Als Lanzen door de tijd komt, ben Walfangschiff vertäut liegt, lässt sein blutender Leichnam nur matt erahnen, wie is aussieht, als er live seine Bahn is. Een „grandioos, verborgen spook“ in Ismaël, de Erzähler uit het tijdperk van Herman Melville Roman Moby Dick – het is duidelijk dat het duidelijk is: „Het leven van Leviathan“ is „nog niet in meer portretten“, ja, er is „het unieke bestaan van de wereld (…), maar je kunt nog steeds van de beelden genieten“.