Konzertkritiek | Uber-Arena
–
Nick Cave schreeuwt en rekt zich uit
Ma 30.09.24 | 12:27 Uhr | Von
Nick Cave en een andere band The Bad Seeds sinds hun laatste jubileumalbum immer noch wild, donker, romantisch en mitreißend. Uit de eerste van beide Berlin-Konzerte der Band-berichtenset Hendrik Schröder.
Het is geen kwestie van tijd, maar er is nog veel werk aan de winkel en 24 nummers, denkt de mens: Wauw. Was voor een grotere. Als Künstler, als Performer, als Typ. Wie er ook van geniet. Wie is de Leute Mitreißt.
Aber von Vorne. Met een warm welkom, met shirt en zweet en het verplichte werk gedaan en sterk na de knipbeurten in Haaren, betreedt Nick Cave het podium van de Uber Arena. Onwetenschappelijke kennis van het feit dat ze ook gebruikt kunnen worden voor het kopen van een autokoper, maar ook omdat het lijkt alsof er sprake is van cultuur, daar hebben wij immers geen ervaring mee.
Ze zijn nog steeds met een paar stukken van het nieuwe album Wild God, dat weelderiger is geworden, met meer instrumenten en de nummers met het titelstuk, „Frogs“ of „Song of the Lake“ (dat is de band sinds de eerste keer ). live spelen) hervormingsfuncties.
Tuchfühlung zur Menge
Ook al zijn er geen hele nummers, Nick Cave sprint het podium op en geniet van de optredens van de fans. En dus zal het snel zijn voordat alle informatie komt. Wie heeft op magische wijze zo’n grot opgezogen dat Nähe zu seinen Fans. Er zijn tenslotte geen problemen, er is geen probleem, nee, er is geen einde.
Dan zal de hand van je favoriete fans in de toekomst feesten en direct zingen en zeggen: „Ja, ja, ja“… altijd luider. Selten sinds Leute vermutlich zo gerne angeschrien be. Dan kun je de grot in rennen, de microfoon aan de overkant van de weg zien, er twee strofen mee spelen, zeker het spel erin zien en het licht in de microfoon zien, zodat fans het kunnen horen.
Culturele Begeisterung
Als je in de arena bent, kun je het snel kopen, maar het zal snel zijn. Die Leute sinds ze groot waren boven de 40, nooit boven de 50 en aan de lippen van Nick Cave hingen. Op de zithoek kunnen veel mensen zitten en aan de andere kant van het podium kunnen ze nu hun tijd doorbrengen in één landhuis. Er heerst een ruige, uiterst culturele omgeving.
Alles is aanwezig, er was een hoed
Bijzonder indrukwekkend is de beleving van emoties die de grot in de open lucht van het universum in de kamer ervaart. Degene die tijdens hun alpine reis rijdt, die ook nog eens heel punkachtig, spröde, volkomen gezond en luidruchtig is en er nog steeds aan denkt. Het zwelt op, het brult, het zingt met veel warmte en het lacht.
Ja, dat is Nick Cave, dat is fijne, ironische humor. De mens is misschien niet gelukkig, dat is de Australiër die 60 jaar in zijn leven heeft doorgebracht en de laatste jaren van zijn leven hard heeft moeten werken. Zo wendbaar, zo sterk, zo fit, zoiets bestond op het podium.
Die viool in der Luft
En de hele band, de Bad Seeds, zit overal in, er was braucht. Basser en Drummer hebben non-stop zicht en spelen zo dichtbij, alsof ze een persoon zijn. Multi-instrumentalist Warren Ellis speelt met sierlijke muziek de viool in de lucht, alsof het de Flying V Gitaar van de Scorpions is en rockt op ordelijke wijze.
Die Bad Seeds ballern, marcheschieren, streicheln. „O Children“, „From her to Eternity“, „Red right Hand“, „Into my Arms“… ze staan niet op de setlist. 24 nummers. Zweieinhalb Stunden. Schwitzen, zingen, Gänsehaut. Viel meer geht nicht. Ach, Nick Cave, de mens was altijd alleen met zijn woorden.
Ik ben 30.09. Nick Cave bevindt zich nog steeds in de Uber Arena.
Verzenden: rbb24 Inforadio, 30.09.2024, 6:55 uur