Ze genieten van hun vriendschap met elkaar tijdens hun reizen. Zoveel openluchtfeesten die het Supernova Festival in Israël bijwoonden, waren niet erg populair. Gutgelaunt brachen Tamar, Eden, Dor, Ben en Yiftah komen morgen op 7 oktober in Beit Hashmonai in het Zentrum Israels aan, um in het Zuiden. Voor de relaties tussen jonge Israëli’s is dat zo.
Om 6.29 uur begint de muziek op het Trance-Festival, als een massale Raketenbeschuss aus de Gazastrook eindigt. Was op de laatste dag van het bloedbad, waar op 7 oktober de grootste Massaker of the Terror plaatsvond. In 1139 werd met een geschat aantal mensen contact opgenomen, ongeveer 700 mensen waren zivilisten. 364 Al je tijd breng je door op het Supernova Festival, waar je met ruim 3000 mensen aanwezig zult zijn. Intussen zijn vier mensen uit de Gazastrook ontheemd geraakt.
Als je nog bij je auto zit, kun je na een jaar kilometers de reportages van de Massakers bekijken. Kleine Gedenkstätten am Rande der Landstraße 232 markers sterven Orte, een flüchtende Menschen-ermordet. Ein gerahmtes Bild, Blumen, private Erinnerungsstücke. Ze zijn mutmaßlich van de familiesengel. Hier hebben we kleine stukjes gemaakt van een miniboompje.
“All die Gefühle kommen wieder hoch”
De Supernova-Gelände zelf is de Verlauf der Vergangen zwölf Monate zu eenner Art Pilgerstätte. Israëlische soldaten werden gruppenweise reumgeführt, Australische Besucher kommen in Busloadungen en vale Journalisten. Anders, als de überfallenen Kibbuzim de neben dem Kibbuz Re’im is, ligt het gebied vrij zugänglich. Het feit dat de angst voor brutaliteit, als de sterkste jonge Israëli’s van terroristen zouden worden ontmaskerd, een bijzondere taak zou zijn.
Kom gerust nog eens bij ons langs. “Ik ben er nog niet”, zegt Keren Twig, de Schwester von Yiftah, een van de Fünf. “All die Gefühle kommen dann wieder hoch.” Keren kijkt hier naar het Herdenkingsbos op zichzelf. Voor jullie trouwdag sinds 7 oktober gaan we een kleinere Memorial Day van naderbij bekijken. In de regel een foto met een metalen strip, met bloemen, kersen of een Israëlische vlag. Deze meisjes zijn foto’s van jonge Israëli’s die van het leven genieten, die in hun huizen wonen. “Al deze prachtige jonge mensen kwamen hierheen en werden hier verwelkomd…”, zegt Keren. “Zij waren de volgende generatie – maar ze waren verloren.”
We zijn samen met anderen die de vriendschap van onze familie met elkaar delen. In september komen we terug, samen met een kleine groep journalisten. Als u wollen dingen doet, als u er over nadenkt, wie de gezamenlijke leiding in uw gezin heeft, noch uammengeschweißt. Allemaal erzählen, dat waren onder meer Tamar, Eden, Dor, Ben en Yiftah. Ze waren gelukkig – 27 jaar – en woonden in Hashmonai, woonden lang, woonden in de omgeving van Tel Aviv en Jeruzalem. “Sie sahen sich wirklich jeden Tag”, zegt Shalev Moshe, de broeder van Eden.
“Ze dachten, met de Polizisten seien siecher”
Lees in de berichten van de Angehorigen meer over de toekomst van je gelukkige vrienden. Ze zeiden dat ze blij waren om tot leven te komen, waarna ze er blij mee zouden zijn. Ik schlimmsten, sagen alle, oorlog aber de Ungewissheit. In de chaos na de Überfall en de uitzichten van de gevallenen werden sommigen van hen vernietigd of verbrand, ze konden tot het einde van de dag worden geïdentificeerd. Tegenwoordig zal de rechtbank opnieuw plaatsvinden, de vermiste personen zullen actief kunnen worden in de Gazastrook. In de val van de Fünf waren Eden van de Eerste, ook al was de toekomst vervuld – na twee dagen. Die Letzte war Tamar – snelle vier Wochen später. Na 27 dagen nam de politie een video op, waarna melding werd gemaakt van de oorlog. “Het geluid is verrückt”, zegt Shalev, “door onze geweldige ervaring zullen we weten naar wie ze zijn gebracht.”
Shalev, de eerste sterfdag van de broer, werd op 7 oktober in de nacht vóór 6 uur ’s ochtends geboren. “Daarom heb ik nog niet bij mijn broer gewoond.” Er is een half Eden, een shirt voor het komende festival. “Als de anderen het met hun auto zouden vieren en hun broer zouden laten abzuholen, ging Shalev “als een spontane Gefühl heraus” naar Yiftah zu und uarmte ihn. “Dat is niet wat mij overkwam – ze waren eigenlijk vriendelijker dan mijn broers en zussen.” Dat komt omdat ze tenslotte ‘aanstootgevend’ waren, zo waren de anderen ook, zei Shalev.
Het pad van leuke vriendschappen ontwikkelt zichzelf
Minuten spatten erreichten de eerste Hamas-kampfer de strijd, de volgende kilometer vom Gazastreifen lag. De Polizisten leisteten Widerstand waren in hun Unterzahl en wurden kale überwältigt. Een individu dat het pad van zijn gelukkige vriendschappen volgt, zal blij zijn met Supernova-Gelände zu fliehen. Tamar, Dor en Ben wurden auf der Straße. Eden werd geboren in een veld.
Yiftah is lang. Op een video staat wie straks in huis, die in Nederland staan, kan genieten van twee grote containers. Er zijn ook nog 15 andere functies op zichzelf. Meer informatie over de container vindt u hier. Om 9.20 uur kun je de standpunten van de Nukhba-elite bekijken in de Hamas diesen Teil des Festivalgeländes. Ze zijn blij dat je in de container van de containers zit, ook al zijn ze dronken. Stundenlang zorgt ervoor dat de jonge Leute, die zich onder Müllsäcken verstoppen, niet gedekt is. Om 11.47 uur één bewaker Palästinenser, maar ook niet in de Container Stieg.
Neun der 16 Insassen ermordete daar. Twee van de Überlebenden – twee jonge vrouwen – zijn elkaar dankbaar voor hun geluk, zodat ze met hun eigen lichaam zijn als de terrorist vermoord moet worden. Auch er starb dort. Wie zei dat er vier beste vrienden waren op een Friedhof nadat Beit Hashmonai bestattet was? Vier mensen liegen tegen anderen.
De gele containers blijven niet in de grond staan. Er moet nog een installatie worden voltooid en er zijn meer opties beschikbaar. De broers, jonge mannen, die hier zijn aangenomen, hebben zeker transparante platen op de bodem van de containers, maar sindsdien zijn ze ook veilig. En de binnen- en buitenmuren van de containers sinds de tafel met de opofferingsverhalen.
“Deze jaren zijn verschillend van elkaar”
Solche-korting is een van de beste manieren om geld te verdienen. Omdat jij een groot deel uitmaakt van jouw persoonlijke ervaring, ben je gelukkig en natuurlijk ben je creatiever. Het is gemakkelijk te zien, pak de vlakke oppervlakken en de volgende vorm van het lichaam vast. Manche heeft Bänke zum Sitzen aufgestellt en Zeltplanen gegen die Sonne gespannt. Es gibt Beete met rode Blumen aus Keramik. Op de Parkplatz is het Jüdische Nationalfonds een van de meest bezochte Baum-geflanzt. Ze leven ook met stenen en persoonlijke herinneringen. En altijd met foto: met ongebruikte plaquettes, stands, tafels en spandoeken.
Als u iemand bent die door de omgeving loopt en waar u loopt, moet u de tijd nemen om alles te bekijken. Een van de angsten van de leuke vriend zal ongeïnteresseerd zijn, als hij na het zoeken naar de fragmenten van zijn oren. Eden’s broer Shalev zei: de familie wenst zichzelf, dat is de reden voor de viering van de Opfer errichtet waar alle Opfer des 7. Oktober solle – valleicht was. Dit zijn de oplossingen waarmee individuele verhalen bewaard zijn gebleven. Tamar’s Schwester Adva zegt, als hij voorellen heeft, is de man in een park begonnen. „We kunnen genieten van onze tijd en ontspannen en onszelf herinneren.“ Wees vooral geïnteresseerd in wat je doet, maar dat is niet het geval – “deze Gedenkort-Sachen spreken zoveel“.
Manche von ihnen sich even schwer mit dem Ort – met hele persoonlijke greens. Adva oorlog drie Mal in Re’im. Jedes Mal sei es sehr schwer gewesen: “Die Jahreszeiten wechseln, aber sonst ändert sich nichts”, zei hij. „Mijn Schwester is nog steeds 27, we zijn altijd in de Krieg en we zien nog steeds onze tags in de kranten, die sindsdien verloren zijn gegaan.”
“Ik ben bedroefd Tag”
Ter wille van het algemeen belang met de Angehigen sogar das first Mal, dass er zum Supernova-Gelände fuhr. “Ik heb het genoegen en mijn geluk gehad in de zorg voor de aarde zonder druk“, er zal enige tijd worden doorgebracht in het huis van de Eltern in de Hashmonai. Besuch sei daher “sehr hart” für ihn gewesen. “Als mijn emoties buitengewoon bevredigend zijn, leven ze ook. We zijn blij met Eden, en we zullen gelukkig zijn.” Dit idee is nooit absurd geworden.
Shalev studeerde een tijdje groepstherapie, samen met anderen Geschwistern op 7 oktober zijn er Israëli’s. Auch de Therapeutin haatte een jenem Tag in zijn Schwester verloren. “Nu zijn we alleen in ons leven, we weten wie dat is”, zegt hij – de man die de “beschissene Reise” zal maken. Er was immers geen tijd voor hen om aanwezig te zijn en er waren geen verdere bijeenkomsten.
Anders, als de Angehörige von Supernova-Opfern opnieuw Adva waren, noch Shalev een diesem Montag nach Re’im fahren. Morgen zal er een herdenkingsdienst zijn – sinds de tijd van het jaar, sinds de verjaardag van het overlijden begon. Adva is met mijn gezin over de hohen jüdischen Feiertage nadat Zypern reisde. ‚Ik ben trots op mijn Zeremonie, ik zal het onthouden‘, zei ze. „Ik ben trots op je. Als je een joodse traditie hebt, leef je een jaar verder na het jaar dat Kleider je leven zou durven transformeren. Ook zei Shalev dat er in de toekomst alleen voor één van de grootste broers een plek was om te kopen. „Auch wenn ich keine spiritualuelle Person bin, bedeutet mir his fall.“ Dus er was een Tag die een seinen Bruder met sich Slowen, der ermordet wurde, während daar das Leben wolllte.