CNN
—
President Vladimir Poetin genoot altijd van zijn wereldwijde uitstapjes en polijstte zijn imago als een van de grote wapens die de wereld besturen.
Terwijl het Kremlin de beschuldigingen van oorlogsmisdaden van het Internationaal Strafhof tegen hem afwijst, zal binnen de muren van het Kremlin een andere realiteit ontstaan. De wereld van Poetin is alleen maar kleiner geworden.
Tijdens de G20 in Hamburg in 2017 sprak hij uren alleen met misschien wel de machtigste man ter wereld op dat moment, voormalig president Donald Trump.
Een jaar later, op de volgende top van de G20-leiders in Buenos Aires, gaf Poetin een high five aan de Saudische kroonprins Mohammed Bin Salman, minder dan twee maanden nadat de Saudiër verdenking had gekregen over de meedogenloze moordjournalist Jamal Khashoggi.
Koesterend in internationale focus kon hij zijn neus naar de wereld trekken, of haar leiders persoonlijk manipuleren, een voordeel zo je wilt van zijn koppige, decennialange greep op de macht.
Zijn liefde voor en gebruik van de wereldwijde schijnwerpers hielpen hem ook thuis, door zijn stoere, ontbloot bovenlijf, berenjagende imago als beschermer van de Russen te versterken en vermeende kwaadaardige machinaties van de NAVO die de grenzen van het land plunderden, tegen te houden.
Maar dat is allemaal voorbij. Zowel Duitsland als Argentinië zijn ondertekenaars van het Statuut van Rome, twee van de 123 landen die verplicht zijn als Poetin weer op de stoep staat om hem uit te leveren aan Den Haag om terecht te staan als oorlogsmisdadiger.
Poetin staat nu voor een dilemma als hij in september in Delhi verschijnt voor de G20 van dit jaar. India is, net als de VS, niet aangesloten bij het ICC, maar wat gaat premier Narendra Modi doen?
Kort na de ICC-aankondiging antwoordde president Joe Biden, toen hem door een verslaggever werd gevraagd: „Moet Poetin worden berecht voor oorlogsmisdaden“, antwoordde hij „hij heeft duidelijk oorlogsmisdaden gepleegd“, waarmee hij aangaf dat Poetin, niet verwonderlijk, niet welkom zou zijn in de VS.
Het laat onduidelijk wat voor soort juridische valstrik Poetin in de toekomst onbedoeld zou kunnen vinden. Zonder zorgvuldige planning zou Poetin kunnen landen in een land dat ogenschijnlijk niet op één lijn ligt met het ICC en niet gebonden is aan de eisen van het internationaal recht. proces om hem naar Den Haag te krijgen.
Het is onwaarschijnlijk dat Poetin zijn lot zal overlaten aan het werpen van de dobbelstenen in een buitenlandse rechtbank, dus zijn wereld is zelfs kleiner dan het ICC de naties voorhoudt. Dus ongeacht de spin in het Kremlin, het ego van Poetin is gedeukt.
Natuurlijk zijn er tal van ICC-aangeklaagden op de vlucht, toegegeven, geen enkele met het meer dan levensgrote profiel van Poetin. De enige andere president onder de 15 voortvluchtigen van het ICC is de voormalige Soedanese president Omar al Bashir, die nu al meer dan 13 jaar met succes de gerechtigheid ontwijkt, zowel in als buiten zijn ambt.
Maar internationale gerechtigheid heeft een groot bereik. De voormalige Servische president Slobodan Milosovic, die het uiteenvallen van het voormalige Joegoslavië in de vroege jaren 1990 aanwakkerde, kwam uiteindelijk in Den Haag terecht in 2001, waar hij werd beschuldigd van oorlogsmisdaden op een aantal punten en stierf daar een paar jaar later in de gevangenis aan hartfalen.
Hij werd grondwettelijk uit zijn ambt gezet, is nooit uit Belgrado gevlucht en had nooit verwacht dat de rechterlijke macht hem zou uitleveren voor een internationaal proces.
Zijn handlangers bij enkele van zijn oorlogsmisdaden, de Bosnisch-Servische militaire commandant generaal Ratko Mladic, en de Servisch-nationalistische leider Radovan Karadzic probeerden zich voor justitie te verbergen.
Mladic werd uiteindelijk opgepakt terwijl hij zich verstopte in een boerderij van een neef in de buurt van Belgrado en Karadzic werd gespot in Belgrado ondanks dat hij zijn gladgeschoren uiterlijk had afgeschud voor een volle, ruige baard en zich verschuilde achter een nieuwe identiteit van een mystieke gebedsgenezer.
Beiden kwamen terecht in Den Haag, werden beiden veroordeeld voor oorlogsmisdaden en zitten nog steeds in de gevangenis.
De les voor Poetin is dat je kunt vluchten, maar je niet kunt verstoppen. Misschien meer heilzaam, de les die we in het geval van Milosovic hebben geleerd, is dat als u de macht niet vasthoudt, de ondergeschikten van vandaag morgen uw gevangenbewaarders kunnen worden.
Niet alleen is de wereld van Poetin kleiner, maar zijn rug staat ook gewoon dichter bij de muur. Zijn opties, vooral als ze worden bekeken door zijn soms paranoïde prisma, zijn een stuk lelijker dan vorige week.
Toch heeft hij een paar vrienden op wie hij kan rekenen, althans voorlopig. President Xi Jinping van China zal maandag in Moskou zijn om Poetin het perfecte imago te geven om zijn anderszins verminderde status opnieuw op te blazen.
Wat anderen in de binnenste baan van Poetin zorgen zal baren, zijn de implicaties van hen.
Zouden ze soortgelijke aanklachten kunnen krijgen, zullen ze veilig hun kinderen kunnen bezoeken die verspreid zijn over de beste scholen en universiteiten van Europa, vrij van angst voor arrestatie, toegang krijgen tot hun offshore-activa, zelfs veilig zonnebaden in de VAE, het nieuwe schietgat van de elite van Moskou, of boeken een tafel in een chique restaurant aan de Bosporus in Istanbul.
De hoofdaanklager van het ICC, Karim Khan, lijkt duidelijk: niemand is verboden terrein „absoluut niemand zou het gevoel moeten hebben ongestraft te kunnen optreden en genocide of misdaden tegen de menselijkheid of oorlogsmisdaden te plegen.“
Hoe verder potentiële aangeklaagden van het Kremlin en zijn beschermende omhelzing komen, hoe groter de mogelijke gevolgen zullen zijn.
De hoofdrechter van de rechtbank, Pitor Hofmanski, zei dat hij hoopt dat de beschuldigingen van Poetin een „afschrikking“ zullen zijn, want nu lijkt de stemming in Rusland opzettelijk strijdlustig.
De realiteit voor Poetin en de grenzen van zijn verkleinde wereld worden alleen maar zichtbaar. Er is geen weg meer terug.
