Beleef dus een Nova-Festivalbesucher de Terrorangriff der Hamas op 7 oktober

Siegen/Zypern. Es ist Samstagmorgen, 6.30 uur, 7 oktober 2023 bij Reʿim in Israël. De Morgenröte taucht de westelijke Negevwüste in Gold. “Die sfeer was magisch”, beschrijft Yarin Levin zijn laatste jaar. Ruim 4000 mensen brachten een nacht door met hart en ziel, inclusief de zonsopgang in de hoogbouw van het nieuwe festivalfestival.

“We waren allemaal gelukkige mensen met verschillende achtergronden”, aldus het 25-jarig gesprek met de SZ. Ze genieten van liefde en vrijheid met hun wol. Während Herkunft und Identität in Israel noch vaak Thema seien, wat es, dus Levin, evenals al deze discussies bij Betreten des Festivals verschwanden. “Ik kan het niet beschrijven, het zou geweldig zijn”, denken de Israëliërs uit Emek Hefer, de partnerregio van het koninkrijk Siegen Wittgenstein.

Festivalvieringen worden gedenktekens

Als je leuke vrienden hebt en fijne ochtenden in de auto hebt, dan zou je gelukkig moeten zijn. Maar de aanmoediging werd gegeven: op de Parkplatz zal straks Box Music plaatsvinden. “Typische Israëlische mentaliteit”, herinnert Levin van de Gedanken der Freundesgruppe zich: “Dat is een bisschen-werk in Gaza, dat is heel veel werk.” Etwa fünf Kilometer trennten sie von demkämpften Landstreifen an der Mittelmeerküste.

Als Levin een paar minuten naar de ruimte keek, waardoor mensen in paniek raakten over het festival, zouden ze zich er geleidelijk aan bewust van worden dat het niet gemakkelijk te zien zou zijn. “Na 7 uur zijn we vrijgelaten”, zegt Levin. “Auf die Straße, die die als Todesstraße kan niet”, zegt Levin. Hun auto’s waren volkomen veilig en de aanwijzingen van de politie waren compleet.

Levin sei ausgestiegen, habe fragen wollen, “was los sei”. “Ik ben nooit bij de Polizisten gekomen. „Plötzlich wurde von all Richtungen auf our geschossen“, schildert hij die Sekunden vor Massenpanik und Chaos. “Autofahrer sind oneinander reinfahren – über other Menschen fahren, es sind unvorstellbare Szenen”, zegt Levin.

Het is onmogelijk dat wie daar Kilometer viel op de dag dat Tag gerannt sei, onder de zon, die unerbittlich brannte; en de Wegesrändern Verwundete, Tote.

„Ik ben dichter bij Patish, we waren altijd alleen“, beschrijft het. Ik wil altijd kunnen genieten van de rust, zodat ik meer tijd in veiligheid kan hebben.

Met de “March of the Living” (deutsch: “March of the Living”), een herdenkingsdag, die het offer van de Holocaust herdenkt, zegt Yarin Levin dat hij nog steeds leeft tijdens zijn leven in Auschwitz. Op 7 oktober is er een Plakat voor berichten. Met vriendelijke groet, je zult blij zijn met elkaars wensen: „Je ontvangt helemaal geen berichten“, zal andere mensen ook geluk bezorgen, maar zij zullen het niet kunnen ontvangen.

Quelle: privé

“Mijn vriendschap is een sterfdag, als er een gezin achterblijft”, staat er en blijft binnen. Er is tenslotte een armband met vrienden- en familietag.

“Ik zou de geschiedenis van de ganzen in mijn wereld niet kennen, maar ik zou het ook niet weten”, zegt hij. Vandaag sinds november praten we er nu over met verschillende kranten; Levin toerde door Amerika, leefde lang en woonde op school.

Bovenal wordt de geschiedenis gesproken, die is zeer welkom. Bij verschillende therapieën is er sprake van een terroristische aanslag op het werk, mensen zijn daar bewust toe bereid, zodat hun gedachten vervuld kunnen worden en dat ‘men bereid was anders te werken’, zodat ze hard zouden moeten werken. “Aber das kann nach süchtig machen, immer wieder an diesen Ort zurückzugehen”, staat er.

Schuldgevoel als Überlebender

Als je je nooit schuldig voelt in Teilen, stel jezelf dan de vraag “Was wäre gewesen, wenn?”. Vielleicht, dus Levin, konden geen mensen meer herstellen.

‚Deze Gedanken achtervolgen mij. Ik moet de Entscheidungen aanvaarden, waardoor ik getroffen ben. Obwohl ich weiß: An diesem Tag es kein ‚Richtig oder Falsch‘.‘ De Gefühl van Schwäche en Angst anzunehmen, sei schwer. Besonders, nachtman is altijd een grimmige oorlog. “Ik was soldaat en bevond me in een situatie in mijn thuisland”, zegt hij.

Van 2018 tot 2022 zal het land er zijn, nadat de Angriff van de Hamas er zal zijn, zal het uniform worden overgenomen en als reservist weitergekämpft. “Ik ben blij, omdat de levens van onze kinderen worden gewaardeerd en we trots zijn op ons leven”, zegt Yarin Levin.

„We leven in vrede en zijn blij voor de mensen in Palestina.“ Levin zou graag willen weten dat de twee partijen met elkaar kunnen communiceren.

Fest stehe: Der Konflikt müsse waren opgelost, de man in Israël werd zichzelf niet unterkriegen lassen. Wij zijn blij dat mensen samenleefden, in hun huis woonden en nog lang en gelukkig leefden.

De 25-jarige geschiedenis van de toekomst van elke generatie: mensen die in een nieuwe wereld leven, die hun leven bestuderen, die de wereld willen leren kennen, hoe ze hun leven kunnen beginnen en hun leven kunnen opbouwen.

“En als je niet alleen bent, is er alleen Israël”, legt het uit. Er moet actie worden ondernomen in Zypern, waar hij werkt voor een Israëlische veiligheidsdienst. Maar als er mensen zouden zijn die in dit land, in een land, zouden willen leven, zouden we naast generaties kunnen blijven leven en in Frieden kunnen wonen. Denn activeert sei in seiner Heimat nichts meer wie zuvor.

Ein Ort, een echte aanrader

Der bevorstehende Jahrestag mache ihm Angst. “Alte Wunden zijn veranderd”, weiß er. Er zou echter meer informatie moeten zijn op 7 oktober 2023, tot volgende week: „De dag en de dag, het Nieuwe Festival, is nog geen traditie.“

Daar ga je, dus je kunt aan de slag. “Ik zou de Tag graag zien als een symbool dat wij graag zouden zien.”

Dit artikel is bedoeld in de Siegener Zeitung.